Thailand

Ayutthaya

Met hernieuwde energie vertrokken we de dag na de fietstocht door Bangkok naar het noorden van Thailand. Drie vroegere stadsstaten stonden op het programma: Ayutthaya, Sukhothai en Chiang Mai en naar later bleek het landelijke Thoeng. De rit tussen Bangkok en Ayutthaya verliep per trein. We kozen voor de iets luxere variant dan de Spartaanse derde klasse, één met airconditioning. Die air was redelijk conditioned kunnen we wel stellen. De combinatie met het vuil op het raam creëerde een ijslaag, weg uitzicht! Na zeer langzaam door Bangkok te zijn getuft pikten we daarna al snel snelheid op en kwam Ayutthaya al in zicht. Een wandelingetje van 10 minuten stond ons te wachten na de oversteek met het veerbootje. Dat van de veerboot klopte, maar dat we daarna een half uur hebben moeten lopen met bepakking in drukkende warmte beviel ons iets minder. Het werd helemaal een feest toen we er achter kwamen dat die veel langere wandeling ook betekende dat de kaart een heel andere schaal had dan we dachten. Met dank aan een zeer hoog aangeprezen guesthouse... Per toeval kwamen we bij dit guesthouse terwijl we naar een ander op zoek waren. Voor ons echter geen allerhartelijkst ontvangst zoals op tripadvisor beweerd werd. Het opdringerige van de voormalig Duitser in combinatie met de prijs heeft ons doen besluiten toch onze eerste keus te gaan zoeken, met in het achterhoofd dat we deze het voorgaande kwartier niet gevonden hadden…

Na bij het postkantoor gevraagd te hebben en enkele voorbijgangers aangesproken werden we zelf aangesproken door twee behulpzame dametjes. Ze hadden nog wel plek in hun enorme pick-up en zouden ons wel even droppen bij het guesthouse. Alleraardigst, maar bij mij komt dan helaas (door eerdere ervaringen) argwaan om de hoek kijken. Ze reden dan ook vrijwel direct de verkeerde kant uit en brachten ons naar een bevriende eigenaresse van een ander guesthouse. Deze was echter zo vriendelijk ons te helpen in plaats van ons over te halen bij haar te overnachten. Een telefoontje en omzwervingen later kwamen we aan bij het prachtige guesthouse! De dametjes werden vriendelijk bedankt (ook voor het aanbod de lunch met ze te delen) en we namen onze intrek in het prachtige houten verblijf. Heerlijk knus en gezellig! Na ons geïnstalleerd te hebben besloten we ‘on the spot’ nog een dagje langer te blijven, een voorbode voor de beslissing het lekker rustig aan te doen in zuidoost Azië en dat we wel zouden zien of we Ankor Wat of zelfs de stranden zouden bereiken.  

In deze stad maakten we kennis met het eten op straat. In Bangkok hadden we het aangename van het hotel verkozen boven de drukte van de stad. Hier en in andere steden vonden we de rust en genoten we van de ‘basic’ uitstalling en heerlijk eten. Gezellig tussen de locals en maar gokken wat we voorgeschoteld krijgen J. De dagen vulden we met het fietsen langs de historische, in verre staat van vergankelijkheid zijnde bouwwerken (sommige althans). In het historisch park stonden de bakstenen nog net zo opgestapeld dat je er nog wat van kon maken. Buiten de rivieren die de oude stad omsluiten hebben we daarentegen nog enkele prachtige ‘tempels’ (voor het gemak noem ik ook de Boeddhistische bouwwerken tempels) mogen aanschouwen. Ook brachten we een bezoek aan de ‘floating’ market. Floating tussen aanhalingstekens want er waren maar weinig bootjes die dreven, de overige verkoopstalletjes hadden allemaal droge voeten.

Sukhothai

Op naar Sukhothai, een busrit van 6 uur door het platteland van Thailand. Ik heb heel ontspannen kunnen reizen, me ter zijde gehouden van het gesprek tussen Femke en een wat al te praatgrage Amerikaan. Van hem hebben we dan wel weer bruikbare tips ter hand genomen met betrekking tot ons bezoek aan Ankor Wat, dat moet ik hem nageven.  

Het historical park in Sukhothai was aantrekkelijker dan dat van Ayutthaya. Dit park had een echte parksetting wat heerlijk wegtrapte op de gehuurde fietsen. We bereikten de oude stadstaat / het historical park met het openbaar vervoer. Gezellig tussen de Thai in een omgebouwde, tja wat was het bestaansrecht van het vervoermiddel voordat het een ‘bus’ werd… geen idee! Een dagje fietsen langs kleine, grote, liggende en imiterende (lees Femke) Boeddha’s zat er zo weer op: we hadden de reislust weer aardig te pakken! We besloten deze dag bij een tempel op een eiland met bomen waaraan allerlei tegelwijsheden waren gespijkerd. Het ‘down-to-earthe’ van het Boeddhisme bevalt ons wel, een levensfilosofie waar we ons thuis verder in gaan verdiepen.

Chiang Mai

De reis vervolgde naar het übertoeristische Chiang Mai. Wij aten er ‘zoals gebruikelijk’ bij de eetstalletjes van de kleine ondernemer, terwijl ernaast schransende toeristen zaten bij de grote middenstander die hongerige buitenlanders voorziet van welk westers voedsel ze ook maar naar binnen willen werken. Ieder zijn instelling, maar het is niet onze manier om een cultuur of ander land beter te leren kennen. Wij probeerden dit door een trekking van drie dagen door het omliggende gebergte te volbrengen en een kookcursus te volgen.  

De kookcursus was erg geslaagd. Van een rondleiding over de lokale markt, door de groentetuin van de cookingfarm tot het maken van onze eigen curry en de welbekende Vietnamese loempia’s. Wij zouden nu de geheimen van de Thaise keuken moeten weten, mochten we alle instructies van ‘Nice’ (onze cheffin) onthouden hebben J. Gelukkig hebben we een receptenboek meegekregen om ons ook hierin te verdiepen!

De trekking startte minder geslaagd. We belandden bij trekkers in het vervoersmiddel die of twee dagen of drie dagen gingen lopen. We kregen tot halverwege de eerste dag geen introductie van het programma en werden dan ook onwetend bij een snake- en orchideeënfarm gedropt. De slangenshow was een aanfluiting, spelen met de angst van medemensen is niet echt waar ik voor warmloop. Fem stapte tijdens de show zelfs op, zo beledigd voelde ze zich. Qua gevoel wilde ik me wel bij haar aansluiten, maar de sensatie lust van wat nog komen ging hield me op mijn plaats. In de orchideeënfarm kwam Fem weer tot bloei en rust. De volgende stop bleek een bezoek aan de longneck-tribe. Eén groot openluchtmuseum met levende museumstukken. Enigszins gegeneerd hebben ook wij onze foto’s genomen. Bij het verlaten van het dorp bleek de hill tribe setting echt een façade na het waarnemen van de half verscholen satellietontvanger!  

Deze eerste ‘trekkingdag’ sloten we af met een pittige bergop wandeling van een krappe twee uur. In een dorpje ver van de beschaafde wereld brachten we de nacht door. Hoewel ver, de inwoners zagen elke dag buitenlandse toeristen langskomen, maar het geld zal wel in Chiang Mai blijven hangen. We sliepen dan ook op een bedbodem van gevlochten bamboeslierten met er bovenop een dun matrasje en konden ons koud douchen met uitzicht over het Thaise berglandschap. De avond verliep redelijk gezellig rond een kampvuurtje onder begeleiding van gitaarmuziek, helaas meermalen gestoord door (soms erg jonge) dorpsbewoonsters die vroegen of we een massage wilden. Ze gebruikten echter een niet zo opdringerige verkooptechniek zoals we later in Cambodja zouden ervaren.

De tweede dag namen we alweer afscheid van het merendeel van de groep. Zij hadden voor een tweedaagse trek gekozen, waarna we overbleven met 1 gids en twee jonge Duitse meiden die ook op wereldreis waren. Een afwisselende wandeling volgde door de jungle van noord Thailand. Fem heeft nog even gebadderd onder een waterval en voor we het wisten bereikten we onze overnachtingplaats: het olifantenkamp. Geen olifant te bekennen, maar ’s ochtends zouden ze al vroeg komen om gewassen te worden in de rivier: spektakel waar we op gehoopt hebben. Tegen beter weten in, want ’s ochtends vroeg waren er geen olifanten. Degenen die in de loop van de ochtend kwamen hadden al elders een bad genomen. Deze derde dag van de ‘trekking’ stelde qua lopen helemaal niets voor, we hebben langer gezeten dan we gelopen hebben: op een olifant, een raft, een vlot van bamboe, wachtend op een bankje en in de auto terug.  

Elephant riding was speciaal, niet de route die we liepen: we maakten een rondje langs de rivier, maar het feit dat we hoog, op een levend, van oorsprong wild dier zaten was erg bijzonder. De draf en dat hij/zij af en toe zonder begeleider liep maakte het zelfs tijdelijk spannend. Erg leuk om eens mee te maken, maar zo’n ommetje maakte het helaas minder speciaal. Ook niet heel speciaal was het raften: de waterstand was niet hoog en er vloeide niet veel water door de rivier, kortom weinig spektakel. Laten we het er op houden dat we leuk vermaakt zijn, maar wij vinden de ‘trekking’ niet aanbevelenswaardig.

Na terugkomst verbleven we nog een dag in Chiang Mai, tijd voor Fem om haar ‘stramme’ spieren weer los te laten masseren. Althans, onder dat motto wist mevrouw zichzelf te overtuigen om nog een keertje te gaan!  

Thoeng  

Helaas hangt er een vervelende waas over het leuke bezoek aan de homestay van een Belgische en haar Thaise man en twee kinderen. Een leuke week, die op een incidentje met de man des huizes na (met alcohol op achter het stuur), heerlijk ontspannen verliep totdat we nog een dagje langer moesten blijven om mijn vrijwilligerswerk definitief te kunnen aftikken. Had ik dit een dag eerder kunnen regelen, dan hadden jullie nu meer foto’s van Laos kunnen zien, want helaas is op de geplande laatste avond onze camera ‘weer’ ontvreemd, tezamen met toch wel een aardige som geld en mijn telefoon (familie, vrienden en bekenden graag ontvang ik jullie (mobiele) nummers!).

Een inbreker is op een onbewaakt moment (wij genoten van het diner 10 meter verderop) ons hutje binnengeslopen en heeft zijn kans gegrepen. Na een maand van oplettendheid dachten we een veilig onderkomen te hebben gevonden en zelfs dan nog hebben we de deur de meeste keren achter ons op slot gedaan… Erg vervelend, want de camera blijkt na onze gezondheid en contact met het thuisfront het belangrijkste bezit wat we met ons dragen. Het vertegenwoordigd ‘maar’ een bepaald bedrag, maar de rompslomp er omheen (het bezoek van het politiebureau, de zoektocht naar een nieuwe camera en gemis van mooie fotomomenten) blijkt het zwaarste struikelblok. Eén klein positief puntje kan ik er toch aan koppelen: doordat de homestay landelijk gelegen is, het politiebureau op een tiental kilometer afstand en op dat moment geen auto ter beschikking moesten we de afstand op een scooter afleggen. Heerlijk dat ‘motor’ gevoel weer te mogen ervaren! Mark er komt een dag dat ik mijn rijbewijs ga halen, zoals al vaak overwogen! Dit gevoel in combinatie met de geweldige topgear uitzending rondom de (motor/scooter)tour door Vietnam kan wel eens de positieve doorslag hebben gegeven! 

Terug bij het positieve gevoel: we hebben er een erg mooie dagtocht mogen maken met de familie en vier andere gasten. Een lange rit bracht ons langs een school van een hill-tribe, een magnifiek uitzichtpunt (onder Thai beroemd) over Laos en de Mekong en langs een waterval waar Femke dit maal een warme douche heeft genomen! Deze mooie dag kreeg een passend vervolg met een prachtige trekking gegidst door de man des huizes, zijn oom en de hond. De trek liep door de heuvels, langs passievruchtkwekerijen (die vruchten zijn helaas voor de boeren niets meer waard), rubberbomen en mooie uitzichtpunten. Het toppunt was echter de lunch die werd bereid op de berg: een barbecue waarbij bamboe het toverwoord bleek: bamboe vleesspiesen, bamboe borden, bekers en roer- en eetstokjes. Wat een verademing in vergelijking met de tegenvallende trek in Chiang Mai.

Het meeste dat zal bijblijven (naast de diefstal helaas) is de inkijk die we gekregen hebben in de Thaise cultuur, ditmaal weer gezien door een Belgische bril (zoals Sucre, Bolivia). Avonden bij het kampvuur hebben we doorgebracht, onder andere ook met een Nederlands koppel dat op het punt staat te emigreren naar Thailand. Een hele stap, wij laten het voorlopig bij deze 10 maanden!