Veer zint weer heem!!!

20 april 2011 - Wijlre, Nederland

(ofwel: ‘we zijn weer thuis’)

En gelukkig veilig en gezond. Hoewel.. het was in Kathmandu nog even de vraag of we konden vliegen omdat Jeroen al drie keer had overgegeven voordat we goed en wel in de lucht hingen. Gelukkig kon hij uiteindelijk ‘groen licht’ geven. Ik zal met hele goede  herinneringen terug kijken op de weken die we in Nepal hebben doorgebracht maar om nou in een Nepalees ziekenhuis te belanden op het laatste moment dat hoefde voor mij toch echt niet. De reis naar Hongkong verliep voorspoedig en ook de paar uurtjes op het vliegveld in Hongkong konden we soezend doorbrengen. Toen diende onze één na laatste vlucht zich aan die we al slapend en film kijkend doorbrachten. Geen vervelende bezigheden. We vlogen ten slotte over Nederlandse bodem waarbij ik nog even de beangstigende gedachte had; ‘als nu maar niets gebeurd’. Dat zou zo zuur zijn om wel te ‘landen’ in Nederland na 10 maanden maar dan alsnog het moment te moeten missen waar je zo naar uit gekeken hebt; het weerzien van familie en vrienden. Gelukkig was dat niet het geval en kwamen we aan in het Westerse Londen. Blij dat we nog een nachtje in een hotel geboekt hadden om zo fris in Nederland te verschijnen, vielen we moe in slaap. ’s Ochtends werden we om 5 uur gewekt door de wake up call en de kriebels in de buik dienden zich al aan. Dit zou onze dag worden! Nog even heerlijk ontbeten op het Londense vliegveld en ik kon het niet nalaten om de vriendelijke dame die ons bediende op de hoogte te stellen van onze bestemming vandaag; naar huis na 10 maanden weg geweest te zijn. De vlucht stelde niets voor en we moesten nog even geduldig zijn tijdens het wachten op onze bagage. Toen was eindelijk het lang verwachte moment daar: we konden zo door de deuren lopen naar onze lieverds! Na de warme omhelzingen werd het spandoek van Heleen en Lisette aanschouwd, de bloemen in ontvangst genomen en twee onverwachte gasten (Ynte en Mark) verwelkomd. Om in deze roes te blijven hebben we dit moment nog even gerekt door samen een heerlijke kop echte koffie te drinken (in plaats van 10 maanden oploskoffie en thee). Op de terugweg richting Heino heb ik met Lisette op de achterbank mijn lippen zowat versleten (en zij wellicht ook). In Heino stond een heerlijke lunch klaar met huisgemaakte groentesoep. Jeroens tweede liefde stond te pronken op de oprit met wel 100 ballonnen. 's Avonds zijn we heerlijk gaan uiteten in Tivoli, Raalte. En na het toetje stond ons alweer een verrassing te wachten; onze vrienden kwamen één voor één binnen wandelen. Dit hadden we niet verwacht maar wat geweldig! In Heino hebben we er samen met onze ouders nog twee gezellige dagen van gemaakt en genoten van elkaar.

 

Nu zijn we inmiddels alweer bijna een weekje verder en het leven hier voelt ontspannen en vertrouwd aan. Waarschijnlijk speelt het goede weer ook een rol want ook na 10 maanden heb ik nog steeds een vakantiegevoel. Dat neemt niet weg dat we langzaamaan weer structuur in ons leven proberen aan te brengen. Zo zijn we druk bezig met het op orde brengen van de administratie, oriënteren op een nieuwe baan en nadenken over de verhuizing die in mei gepland staat.

We willen via deze weg iedereen bedanken die op welke manier dan ook met ons meegeleefd heeft. Het was altijd leuk om berichtjes te lezen en te weten dat mensen aan ons denken. Het is lastig om een goed beeld te geven van wat je beleeft middels foto’s en verhalen omdat het gevoel dat erbij hoort nu eenmaal heel persoonlijk is. Wellicht dat onze trip ook weer anderen inspireert om te gaan reizen. Ik heb gemerkt dat het goed is om een land met eigen ogen te bereizen en zo je eigen mening te vormen in plaats van het beeld dat je hebt vanuit de media over te nemen. Vooroordelen liggen anders op de loer en het kan je belemmeren om een land te bezoeken. Hetzelfde geldt voor mensen; als je je open stelt voor anderen zonder op het uiterlijk af te gaan zul je verrast worden. Ik merk verder dat mijn betrokkenheid naar andere mensen en landen is toegenomen (zeker na rampscenario's) omdat onze wereld vergroot is maar ook omdat ik denk; wat is de wereld toch klein en wat zijn afstanden toch relatief. Deze reis was in elk geval een geschenk voor ons waar we voor altijd met een goed gevoel op terug kunnen kijken. Ik ben dankbaar voor de ontmoetingen met de mensen tijdens onze reis. Uiteindelijk zijn het niet de plaatsen en gebouwen waar je het meest aan terug denkt maar de hartelijkheid en de warmte van andere mensen.

Ten slotte dank voor alle donaties. Deze zullen ten goede komen aan een weeshuis dat gebouwd gaat worden voor kansloze kinderen. Een moeder die vanwege haar achtergrond uitgesloten is van de maatschappij gaat zich over de kinderen ontfermen. Jeroen heeft hier tijdens zijn vrijwilligerswerk voor de Nepalese ontwikkelingsorganisatie CHESS een voorstel voor geschreven. Deze organisatie bestaat uit vooruitstrevende, intellectuele en enthousiaste mensen. We hebben er alle vertrouwen in dat het geld op de goede plaats terecht zal komen. De uitnodiging om over twee jaar terug te komen naar Nepal om het weeshuis te openen, hebben we al op zak.

 

 

 

 

 

1 Reactie

  1. Maaike Zwaagstra:
    21 april 2011
    Hallo Jeroen en Femke, WELKOM thuis: gezond en wel.
    Zoals je ziet ben ik Jeroen niet vergeten, we hebben jullie reis met plezier gevolgd.
    De link heb ik regelmatig doorgestuurd naar mijn dochter, die samen met haar man plannen heeft ook een wereldreis te gaan maken. Ws. vanaf september a.s. Ze konden dus weer van jullie "leren".
    Nog heel veel nagenieten gewenst, succes met verhuizen en veel plezier en gezondheid in de toekomst. Ik hoop nog eens van jullie te horen!
    Hartelijke groet,
    Maaike Zwaagstra, projectbureau de Centrale As